Precho Babyspa

Vorige week vrijdag gingen we met Esmée naar Precho. Dit is een ervaren praktijk waar je tijdens je zwangerschap terecht kan voor pretechografie en zwangerschapsmassage. Maar ook na de bevalling kan je er met je baby naartoe. Ik had ze via Facebook al vaker zien voorbijkomen en was er wel enthousiast over. Toen Esmée geboren was kregen we toevallig van mijn ouders een cadeaubon! Baby's onder de 6 maanden kunnen er genieten in een heerlijk warm brubbelbad en nadien een fijne massage.

Je kan eenvoudig online reserveren en toen we een moment gevonden hadden kregen we meteen duidelijke informatie over wat er van ons verwacht werd. Wanneer je de baby best nog een voeding geeft, hoe lang ze je op voorhand verwachten, wat je moet meebrengen (eigenlijk alleen maar je baby en een extra luier), wat ze ter beschikking stellen en wat er allemaal in zo'n sessie zit.

We werden heel vriendelijk en persoonlijk onthaald. Je moet aanbellen om binnen te kunnen, wat mij een veilig gevoel gaf aangezien niet zomaar iedereen kan komen binnenvallen. Vanaf Esmée wakker werd zochten ze contact met haar en spraken ze haar aan met de naam, zonder dat wij moesten zeggen wie we waren. Esmée voelde zich natuurlijk meteen goed daar. Er stond relaxerende muziek op en je kon goed tot rust komen in de ruimte. Ze vroegen of ik liefst eerst nog wou voeden maar aangezien ze dit pas had gehad was dit niet nodig.

Toen kwamen we binnen in de ruimte waar de baby jacuzzi's stonden. Daar stond al een lekker warm brubbelbad voor haar klaar. Wat het nog persoonlijker maakte, was dat er een lightboard stond waar ze haar naam in hadden gezet. We bereidde Esmée rustig voor om in het badje te gaan. Een zwemluier, zwembroekje en handdoek mochten we van daar gebruiken dus je hoeft geen hele zwemtas klaar te maken en mee te nemen. Ze kreeg een zwemring rond haar nek en toen lieten ze haar heel rustig aan het water wennen. Eenmaal in het water begon ze volop te genieten. Aangezien we thuis ook een soortgelijke zwemring hebben, kende ze dit natuurlijk al een beetje. Maar in bad heeft ze niet zoveel bewegingsvrijheid als ze daar had. Wat ook heel leuk was voor ons als ouder is dat we haar goed konden zien bewegen in het water en we toch nog interactie met haar hadden aangezien je (jammer genoeg) niet mee in het water kan ;-)

Wanneer ze de zwemring beu was kregen we ook nog de gelegenheid om haar even gewoon van het bad te laten genieten door haar vast te houden. Daarna was het tijd voor de babymassage. Je hebt de keuze om met biologische olie te masseren of Zwitsal. Terwijl je aan het masseren bent doen ze verschillende technieken voor op een pop en leggen ook uit waar de techniek goed voor is (tegen buikkrampjes, voor de bloedsomloop,...). Kortom, eigenlijk was het gewoon een super fijne ervaring! Zowel voor Esmée als voor ons. Ze nemen heel rustig hun tijd voor alles, zijn super vriendelijk in omgang zowel met ons als met de baby.

Na de babymassage hadden we nog de gelegenheid om Esmée te voeden. Aangezien ik borstvoeding geef was er een ruimte voorzien waar ik dit in alle rust en privacy kon doen. En onderweg naar huis vertrok er al heel snel een blije guppie achteraan in de auto naar dromenland!

Ben je pas bevallen en wil je even ontsnappen aan alle drukte van het kraambezoek of ben je op zoek naar een leuk geboortecadeau? Ik vond het zeker en vast de moeite waard! Jammer dat dit tot 6 maanden is, anders hadden we wel vaker wat momenten ingepland om daarheen te gaan.

Carrièreswitch

Eén september zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Niet meer staan wachten op de speelplaats om nieuwe gezichtjes te ontmoeten of om te zien hoe andere kinderen weer enorm hard gegroeid zijn. Niet meer leuk buiten turnen bij mooi weer, of enthousiast de turnles beginnen met het liedje dat heel de kleuterschool kende en vrolijk meezong (misschien wel tot grote ergernis van mijn collega's).

Ik weet nog toen ik in het eerste jaar van de opleiding zat en we onszelf moesten motiveren waarom we precies leerkracht wilde worden. Ik weet niet meer wat ik zei, maar onze docent reageerde toen dat ze het écht zag in mij. Hoe ik straalde toen ik probeerde te vertellen dat het mijn droom was om met kleuters te werken.

Drie jaar later. Jaren die zo traag gingen maar als ik er op terugblik zo snel vooruit zijn gegaan. Ik had eindelijk dat felbegeerde papiertje in mijn handen. Na 3 jaar knutselen, blokfluiten, zingen, studeren en huilen eindelijk een echte kleuterjuf. Ik vond een job en was meteen op slag verliefd op die kleine hummeltjes van mijn eerste klas.
Het afscheid op 30 juni viel me toen zwaar, ik kon niet blijven (want zo gaat dat in het onderwijs, de jobs liggen niet voor het rapen) en heb het er heel lang moeilijk mee gehad. Die kleine 3-jarige diefjes hadden zo mijn hart gestolen. Ik maakte voor mezelf het besluit dat ik mijn hart niet nog eens zo zou openstellen, niet zoals het toen was gebeurd.

Het volgende jaar was het van hier naar daar. Ik had weinig rust aangezien ik uiteindelijk op 3 verschillende scholen tegelijk stond. Doordat ik van hier naar daar zat te rijden, leek mijn hoofd er ook niet meer op te staan om zoveel liefde te geven als het jaar daarvoor. Er waren ook gewoon teveel kleuters waarmee ik in contact kwam. Ik zag ze graag en vond het heel leuk, maar dit was anders. Vanaf april begon het weer spannend te worden, dan beginnen alle tijdelijke leerkrachten op de toppen van hun tenen te lopen, want 'wat volgend jaar?'. Gelukkig mocht ik terugkomen in de school waar ik het liefste stond en waar ik ook het meeste mijn draai gevonden had.

Maar toen, op 1 oktober 2016, wist ik dat ik zwanger was. We waren heel blij dat het ons zo snel gelukt was, aangezien ik nog maar net gestopt was met de pil. Maar de keerzijde was wel dat ik meteen moest stoppen met werken. Als kleuterjuf ben je tegenwoordig verplicht om te stoppen vanaf het moment dat je zwanger bent, antistoffen of niet. Ik had nog uren in de lagere school dus was ik blij dat ik af en toe toch nog eens mijn leuke collega's zag.

Tijdens de momenten dat ik thuis zat begon ik na te denken en te piekeren of dit écht wel was wat ik mijn hele leven zou willen doen. Mijn vriend is zelfstandige en we hebben het er toen ook vaak over gehad om bij hem in de zaak te stappen. De vraag kwam van mijn kant, want hij heeft me totaal niet verplicht tot een keuze. Maar dat maakte wel dat ik het hele jaar heb zitten nadenken over wat ik wel of niet zou gaan doen. Toen ik thuis zat, was ik er zeker van dat ik bij hem zou willen werken. Tot ik weer op school kwam en de kinderen enthousiast mijn naam hoorde roepen en weer begon te twijfelen. Wikken en wegen, voor- en nadelen opsommen. Een besluit genomen hebben en opnieuw beginnen twijfelen.

Toen het gesprek in verband met het nieuwe schooljaar naderde was ik bloednerveus. Ik was er zeker van dat ik niet meer ging terug komen. Ik had ook gedacht dat er geen uren meer zouden zijn voor mij. Mijn besluit was gemaakt. Tot ik bij mijn directie verschillende opties kreeg en begon te twijfelen. Weer begon ik na te denken. Ik ging sowieso maar halftijds weer werken, dus dacht na over een combinatie bij mijn vriend in de zaak en school. Dit was niet echt haalbaar. Uiteindelijk heb ik toch de beslissing genomen om niet meer terug te gaan en mee in de zaak te stappen.

Beide opties hadden zowel voor- als nadelen. Er zijn veel reacties gekomen op de keuze die ik gemaakt heb. Waarom zou zo'n gemotiveerde, enthousiaste juf stoppen? Je was zo goed met de kinderen en je deed het ook zo super. Het onderwijs is toch zo'n ideale job? Je hebt alle vakanties met je kind?

Ja en nee, ik klaag zeker niet over de uren en de vakanties die je hebt in het onderwijs. Maar ik had meestal zo'n onrustig gevoel, een gevoel dat ik thuis altijd maar voor school bezig moest zijn. Als ik niet bezig was en hoorde van vriendinnen hoe vaak zij dingen aan het voorbereiden waren, voelde ik me schuldig. Deed ik niet genoeg? Er is toch ook een leven na school? De naschoolse activiteiten, vergaderingen, schoolfeesten, oudercontacten,... zal ik ook niet missen.
Want ja, het onderwijs wordt omschreven in de volksmond als dé ideale job. En wat wordt er met de vinger gewezen als je durft klagen over het 'luxeleven' dat je hebt als leerkracht.
Ik ben blij dat ik nu ga kunnen thuiskomen van mijn werk, me alleen nog hoef te focussen op het zorgen voor mijn gezinnetje en me niet meer hoef druk te maken in weekplanningen die nog in orde gebracht moeten worden.

Op de vraag of ik school niet zal missen kan ik nu geen antwoord geven. Ik ga mijn collega's missen, ja, dat zeker wel. De liefde van de kinderen en dankbaarheid van ouders ga ik ook écht missen, want daar deed ik het tenslotte voor. Maar met het oog op de toekomst voel ik me beter bij de keuze die ik nu gemaakt heb. Ik weet zeker, dat ze een andere juf of meester die even gemotiveerd is als ik destijds was, heel blij kunnen maken met de uren die voor mij bestemd waren.

En als ik vooruit mag denken, hoop ik dat ik binnen een paar jaar tijd heb om heel betrokken mee te doen met activiteiten en uitstappen als Esmée naar de kleuterschool gaat. Maar om elke dag nog tussen kleuters te staan terwijl je 's avonds ook nog met een baby zit, daar had ik niet zoveel zin meer in.

En wie weet maak ik ooit wel werk van een andere toekomstdroom... eerst maar eens proberen te wennen aan het feit dat ik weer moet gaan werken en onze kleine baby weer een stukje moet leren loslaten.

S.O.S. Babyborrel

Het heeft ons bloed, zweet en net geen tranen gekost. Maar we hebben net Esmée haar eerste feest overleefd. De babyborrel.

Gedurende de hele zwangerschap was dit een onderwerp waar we lang over twijfelde en toch op het laatste moment inplande. Hadden we er wel zin in om dit allemaal te organiseren? En waar trekken we de lijn wie we wel en niet zouden uitnodigen? Er waren veel pro's en contra's. Een babyborrel is niet zo persoonlijk als kraambezoek maar aangezien mijn vriend weinig vrije tijd heeft hadden we ook geen zin om onze kostbare momenten met drie hier thuis in de zetel te zitten met bezoek. Al snel kwamen we al aan best wat volk dus de volgende vraag was: hoe gaan we alles doen? Huren we een cateringbedrijf of doen we alles zelf? Hoe kleden we de zaal aan?

Met goede moed en veel zin staken we de uitnodigingen bij de geboortekaartjes. Tot het feest dichter en dichterbij kwam en wij minder en minder zin hadden om dit nog te doen. Maar er was geen weg meer terug. Een week voor de babyborrel hadden we helemaal nog niets. Geen versiering, geen drank, geen idee hoe we het eten gingen doen. NIETS. Mijn vriend werd er vrij onrustig van, mij kon het minder schelen. Ik ben sowieso iemand die beter presteert wanneer de deadline in zicht komt maar normaal ook iemand die hier al lang op voorhand mee bezig is. Het kon me deze keer allemaal gestolen worden. Ik zat nog wat in een bubbel te genieten van onze kleine baby.

Op een dikke week hebben we dit uiteindelijk geknald. Het voordeel is dat we de mogelijkheid hebben om dit thuis te doen aangezien er genoeg plaats is. We moesten ons dus niet druk maken in 's morgens vroeg een zaal klaar te gaan zetten om deze 's avonds weer op te ruimen. Alles was goed op tijd klaar geraakt en we hadden hier achteraf een heel voldaan gevoel bij. Het feest was precies zoals wij het in ons hoofd hadden en we zouden het bij nummer twee zo weer doen (hoewel we een paar weken geleden er nog zo van overtuigd waren dat we dit niet meer zouden doen).

Zijn jullie ook van plan een babyborrel te organiseren? Dan heb ik hier 10 tips:

1. Maak van al je verzamelde ideeën één moodboard zodat je een duidelijk overzicht krijgt van je totaalconcept en ga daarna pas inkopen doen. Ook al stond ik maanden geleden al te springen om decoratie mee naar huis te nemen. Ik ben heel blij dat ik me toen toch heb kunnen inhouden want het was verloren geld geweest aangezien ik er niets van gebruikt zou hebben.

2. Tel al je uitgaven voor het feest gewoon niet op. Alle rekeningen apart vielen goed mee, buiten een ruwe schatting hebben we zelf ook niet zitten optellen om niet misselijk te worden van het eindbedrag. Het kost toch sowieso een hele som geld.

3. Bespreek op voorhand wat voor jullie die dag belangrijk is. Qualitytime met de gasten of alles zelf doen. Wij hadden iemand gevraagd om achter de bar te staan zodat wij hier zelf niet mee moesten bezig zijn. Mijn vriend, die kok van opleiding is, wou zich kost wat kost nog eens graag uitleven in de keuken om zelf hapjes te maken. Hij heeft hier enorm van kunnen genieten, maar tussen al die massa volk was het voor mij soms ook wel moeilijk om hem te vinden en even wat tijd met hem te hebben.

4. Zorg ervoor dat iemand voor jullie die dag foto's kan maken. Ik ben heel blij dat ik zelf deze tip kreeg, dus vroeg ik mijn papa om foto's te maken. Zelf heb ik hier die dag echt geen tijd voor gehad.

5. Aanvaard hulp, op welke manier dan ook. Je zit nog altijd met een baby, of je moest ervoor kiezen om iemand te laten oppassen. Maar je weet dus niet hoe je dag gaat lopen. Gaat je baby veel huilen of wil het die dag veel aandacht, wees je ervan bewust dat je niet op je gemak alles kan klaarzetten maar dat dit tussen de dutjes en de voedingen door is.

6. Draag je baby tijdens het feest als het kan in een draagzak. En baseer je outfit daar dan ook op. Niets is zo vervelend dan 20 keer te moeten herhalen dat die vlek aan je borst geen lekkende tiet is maar kwijl van je slapende baby. Ik keek er enorm tegen op dat iedereen zou vragen om haar te mogen vasthouden. Mijn haren gingen er recht van staan dat ze 's avonds naar andere mensen zou ruiken of overprikkeld zou zijn van alle indrukken die dag. Ik heb haar maar een uurtje uit de draagzak gehaald om bij iedereen rond te gaan en haar te laten zien. Voor de rest heeft ze van het feest zelf weinig geweten en de hele tijd veilig bij mij in de draagzak gezeten. En 's avonds hadden we een rustige baby die voldaan naar dromenland vertrok.

7. Als het kan, organiseer je feest dan thuis. Zoals ik al eerder zei hadden we het voordeel dat we alles op ons eigen tempo konden klaarzetten en opruimen. Wanneer je een zaal huurt ben je gebonden aan die dag om alles op te stellen en af te ruimen. 's Avonds waren wij stik kapot en hebben we gewoon alle rommel gelaten voor wat het was om de volgende dag alles rustig op te ruimen.

8. Regel je drank via een drankenhandel. Wij deden dit niet, doordat we dit last minute allemaal geregeld hadden stonden we bij de drankenhandel voor een gesloten deur omdat hij met vakantie was. Het voordeel bij een drankenhandel is dat je alle drank die je niet geconsumeerd hebt gewoon weer terug kan brengen. Wij zitten hier nu nog met tientallen flessen cava, fruitsap en andere dingen. Geraakt wel op natuurlijk, maar toch! Oh ja, homemade lemonade is een succes! En dit kan je perfect op voorhand maken. Hier heb ik ook veel complimenten over gekregen, en het ziet er nog leuk uit ook!

9. Realiseer dat de uren voor de babyborrel van start gaat, je één brok stress kan zijn. Dit was bij mij het geval. Ik heb nauwelijks stress gehad tot een uur voor het begon. Toen liep ik rond als een kip zonder kop. En als je vriend dan ook nog stress heeft (omdat jij de hele tijd loopt te stresseren) blijf dan even veilig uit elkaars buurt.

10. Geniet, geniet, geniet! Ik heb al mensen horen zeggen dat ze zelf van hun babyborrel niet konden genieten en er niet veel aan hadden. Daarom, vraag hulp, zoek mensen die jullie kunnen helpen die dag zodat je zelf meer kan genieten.

Verder vonden we het echt een super feest met alleen maar super fijne mensen! Het is inderdaad wat onpersoonlijker maar toch hebben wij ons uiterste best gedaan om met iedereen even te gaan praten. We hebben zelf ook niet veel tijd gehad om iets te eten. De lekkere hapjes die mijn vriend gemaakt had, zag ik achteraf alleen op foto. Maar ik heb me enorm geamuseerd. We hadden de gasten ook de gelegenheid gegeven om op de achterkant van de foto's een wens te schrijven, het was heel leuk om 's avonds in bed deze allemaal te lezen! Sommige waren heel grappig, anderen waren zo ontroerend dat het ons een krop in de keel bezorgde.

Organiseerde je zelf ook een babyborrel/kraamborrel en heb je nog andere leuke tips? Ik lees ze graag!

Cheeky, cheeky!

Als 'nieuwe' ouder krijg je al snel veel goed bedoelde adviezen, tips & tricks naar je hoofd geslingerd. Door K&G, je ouders, vrienden met kinderen en noem maar op. Je bent natuurlijk een makkelijke prooi aangezien je als koppel zelf nog zoekende bent in het zorgen voor dat nieuwe, kleine wondertje in je gezin. En natuurlijk wil je alleen maar het beste voor je kind. Dus wie kan je nu wel niet beter helpen dan al die ervaringsdeskundigen, je hoeft er zelfs niet achter te vragen. Ze doen dit gewoon uit zichzelf ;-)

Zo eigenwijs ik altijd geweest ben weet ik dat ik liever mijn hoofd 3 keer aan dezelfde steen stoot dan te moeten luisteren naar goede raad van anderen. Misschien dat de nieuwe situatie alles ging veranderen. Maar ik merk dat ik vrij gerust ben in alles. Ik vertrouw op mijn instinct, moedergevoel en dan nog, trial and error. Dus knik ik meestal wanneer mensen mij goede raad geven en draai ik denkbeeldig met mijn ogen.

En toch kreeg ik de goede raad om zogenaamde 'Cheeky Wipes' aan te schaffen. Cheeky whut?! Jep, wasbare billendoekjes. Hier en daar toch bekend bij mama's die ik ken en die ze ook gebruiken.
Ik weet hoe snel baby's rode billetjes kunnen krijgen en hoe vaak er dan dikke lagen Inotyol aan de poep wordt gesmeerd. Ook op neonatologie werden er gewoon kompressen gebruikt met water in plaats van gewone billendoekjes omdat dit 'echt niet goed zou zijn voor een pasgeboren baby zijn huidje'.
Soit, ik had dus geen zin om na een paar weken een krijsende baby te moeten verschonen omdat haar billetjes ocharme zo rood zouden zien en er dan een dikke laag zalf op te moeten smeren dus ik gaf het een kans. Na dat ik eerst nog wat had opgezocht over deze Cheeky Wipes. Want het woord wasbaar gaf mij al meteen een 'geitenwollensok' indruk.

Wat mijn bedenkingen op voorhand waren:

- En wat met stoelgang aan de doekjes, en dan in je wasmachine bij de rest van de was? Want als je een extra wasmachine moet opzetten alleen voor 25 doekjes is het toch niet echt ecologisch/economisch?

- Gaan de doekjes niet te onhandig zijn in gebruik? Aangezien ze dikker zijn dan gewone billendoekjes.

- Zullen de billetjes effectief minder snel rood zijn?

- Is het even makkelijk en gebruiksvriendelijk als gewone wegwerp billendoekjes?

Ik bestelde een maxikit via Blabloom en heb gekozen voor gewone, witte katoenen doekjes. Wit omdat dit makkelijk bij de rest van mijn witte kookwas kan (lakens, rompertjes, tetradoeken). Je hebt ze ook in velour en bamboe. Misschien dat ik deze later nog wil uittesten. In zo'n kit zit alles wat je nodig hebt, maar je kan het natuurlijk ook afzonderlijk kopen.

En zo simpel als het mij voorgesteld werd, was het ook. Je vult de boxen tot aan de streep met water en doet er een paar druppels olie bij. In de box voor vuile doekjes hing ik het wasnetje en in de box voor de schone doekjes slorpten de 25 Cheeky Wipes al het water op. Zo simpel was het dus!

Ondertussen gebruik ik ze 3 weken en op dit moment ben ik alleen maar tevreden dat ik dit in huis gehaald heb, want:

- Ik heb nog geen enkele keer rode billetjes gezien, zelfs geen beginnende roodheid. En we hebben toch al gemerkt dat ze een vrij droge, gevoelige huid heeft.

- De doekjes zijn handig in gebruik, niet te dik in tegenstelling tot wat ik gedacht had.

- Het is echt geen gedoe, ook al denk je van wel. Je kan de vuile doos gewoon omkieperen in je wasmachine zonder de vuile doekjes aan te moeten raken en ze komen er helemaal wit en proper weer uit. Je hoeft ze ook niet elke keer te laten drogen, ze kunnen direct weer klaargemaakt worden voor gebruik. Natuurlijk is het niet slecht om ze af en toe is mee de droogkast in te steken ;-)

- Geen last van uitgedroogde doekjes omdat je toevallig de doos vergat te sluiten (wat met gewone billendoekjes wél het geval is).

- Ik gebruik ze ook om haar gezichtje op te frissen. En nee, dat is niet vies aangezien de doekjes bij mij in de kookwas gaan.

- Het is rendabel. Ik kan natuurlijk niet vergelijken hoe snel een pak billendoekjes erdoor vliegt aangezien ik vrij snel gestart ben met Cheeky Wipes. Maar ik hoef niet vaker een wasmachine op te zetten dan ervoor.

- Ik kom met 25 doekjes makkelijk 4 dagen toe.

- Ik heb voor elke verschoonbeurt maar 1 doekje nodig, bij wegwerpdoekjes soms meer.

- Voor onderweg gebruik ik nog wel altijd gewone billendoekjes, het lijkt me momenteel nog te omslachtig om de transportzakjes mee te nemen en te gebruiken.

Indien je helemaal overtuigd bent en dit ook wil uitproberen, heb ik hier nog enkele tips die je kan toepassen (zonder dat ik tot het clubje van raadgevende moeders wil horen)

- Je kan in plaats van de etherische oliën ook badolie gebruiken waarmee je je kindje wast. Je kindje ruikt zo altijd fris gewassen, ook wanneer je het badje eens een dag hebt overgeslagen. De olie die er bij zit ruikt goed, maar ik hou van de geur van pas gewassen baby!

- Ook kokosolie, amandelolie of andere etherische oliën kunnen gebruikt worden. Je hoeft daarom niet de producten van Cheeky Wipes te gebruiken.

- Zorg voor de vieze doekjes wel altijd dat je een etherische olie met Tea Tree gebruikt.

- De box propere doekjes vul ik niet tot aan de streep, zo vond ik ze een beetje te nat.

Tot hiertoe ervaar ik nog geen nadelen aan het gebruik van de Cheeky Wipes. Ik ben alleen maar tevreden! Gebruik jij ze ook en heb je nog andere tips? Shoot!

Mijn bevallingsverhaal

Als je wil horen hoe mooi en fijn een zwangerschap is, moet je niet bij mij zijn. Maar bevallen is toch wel het mooiste wat mij ooit overkomen is.

"Je gaat dat zien, ik ga bevallen op mijn verjaardag!"

- Maar Lisa, dat is toch het mooiste cadeau ooit zeker!
- Dat zou nu toch wel heel straf zijn als dat gebeurd he.
- Och, dat gaat niet gebeuren, dat is nog veel te vroeg.
- Volgens mij ga jij de 40 weken niet halen.

Vrijdagvoormiddag, 19 mei. Mijn dagen bestonden uit eten, rusten, wachten en het enige actieve wat er nog van af kon was een korte wandeling met de hond. Die voormiddag had ik nog rustig alles gepoetst. Tegen de middag was ik stik kapot, ging ik in bad en waggelde daarna naar de zetel.

Ik probeerde wat te slapen maar dit lukte niet, dus scrolde ik even door Instagram en begon in mezelf uit te tellen (voor de zoveelste keer) hoe lang het voor de baby nog zou mogen duren voor het een ideaal moment was om geboren te worden.

En toen voelde ik iets. Het was duidelijk niet het zoveelste schopje tegen mijn blaas. Niet pijnlijk, maar ik stond recht en ging naar de keuken. Daar stond ik dan, ineens in een plas water. Alsof het iets van niks was. Het enige wat ik kon denken was dat ik juist alles gepoetst had en dus moest maken dat ik een dweil had om op te gaan staan. Ik probeerde het water wat op te kuisen maar het bleef komen.
In alle rust en kalmte belde ik mijn vriend die nog aan het werken was om te vragen wanneer hij klaar was.

- Mijn water is gebroken.
- Zijde gij nu serieus? Meende gij da nu echt?

"Ja alles loopt er uit, kom naar huis maar voorzichtig rijden he!" En daarna verwittigde ik het ziekenhuis om te zeggen dat we eraan zouden komen. Ik ging nog even in de douche om mijn benen af te spoelen maar dat had niet veel zin want 2 minuten later stond ik terug in een plas water.

Onderweg naar het ziekenhuis begonnen mijn weeën. Om de 5 minuten en ook al vrij hevig. Ik ging dit niet kunnen zonder verdoving, dat had ik in de auto al door. In het ziekenhuis werden de weeën al snel heviger en pijnlijker.

- Ik kan dit niet. Ik ga dood.

Gelukkig kreeg ik mijn verdoving en vanaf toen werd ik zo rustig. We keken nog naar televisie en om de zoveel tijd kwamen ze controleren hoeveel ontsluiting ik al had. Mijn weeën voelde ik niet meer. Ik was zo benieuwd om haar eindelijk te ontmoeten. Zo nieuwsgierig naar hoe ze eruit zou zien.
De uren vlogen voorbij en ondertussen was mijn vriend in slaap gevallen. Dus ik besloot ook maar even een dutje te doen.

02u20

Ik werd wakker en voelde wat druk beneden. Toen ze kwamen kijken bleek haar hoofdje al zichtbaar te zijn. De vroedvrouw en de assistent van de gynaecoloog maakte alles klaar voor de bevalling. Eindelijk was het moment daar.

En alsof het niks was, lag er na een kwartier persen een huilende baby op mij. Onze kleine baby. Zo perfect, zo volmaakt en zo'n schattig meisjesweentje! Zo hulpeloos. Ze kon niet lang blijven liggen want aangezien ze 4 weken te vroeg geboren was, moest ze meteen naar de couveuse. Er waren geen problemen, maar dit hadden ze ons al gezegd van het moment dat we in het ziekenhuis aankwamen.

Hartverscheurend, want daar blijf je dan achter in je bed. 8 maanden lang veilig bij mij, en dan plots weg. Mijn vriend was meegegaan en ik lag dus alleen te wachten op het moment dat de vroedvrouw mij kwam helpen. Verschrikkelijk.
En nu begrijp ik alle ouders. Want toen ik eindelijk ons meisje zag, werd ik overvallen met zo'n bijzondere vorm van liefde waarvan ik niet wist dat ik het in mij had. Een kind op de wereld zetten is écht het mooiste wat er bestaat. Ook ben ik zo trots op mijn vriend. Want ook al maakte hij het allemaal mee vanaf de zijlijn, hij heeft mij zo goed gesteund op elke moment en is zo kalm gebleven de hele tijd!

Ik weet dat er mama's zijn die een verschrikkelijke bevalling hebben doorgemaakt maar ik heb zo'n heimwee naar die van mij. Ik zou het 10 keer opnieuw willen doen! En ook al heb ik een verdoving gehad, ik heb het ook heel bewust ervaren en ben ook heel vlot hersteld!

En gelukkig was het net de dag voor mijn verjaardag. Zo moeten we onze eigen speciale dag toch niet delen ;-) dat worden dure dagen voor de papa!

Goede voornemens voor de zwangerschap

Ondertussen ben ik 35 weken zwanger. De laatste loodjes, eindelijk. Het einde is in zicht! Als ik er op terugblik zijn die 9 maanden voorbij gevlogen. In principe kan het nu elk moment gebeuren, ik zou het dan ook niet erg vinden.

Voor mijn zwangerschap had ik een veel rooskleuriger beeld over heel het zwanger zijn. Ik wou ook zo'n mooie dikke buik, ik zou het niet erg vinden om de misselijkheid erbij te nemen. Het enige wat ik wil - sinds mijn buik een serieus zetje gekregen had - is er weer vanaf zijn. De misselijkheid nam ik er absoluut niet graag bij. Ook niet met het gezever 'dat je er iets moois voor in de plaats krijgt', neen. Ik kan het roepen, dat ik het absoluut niet zal missen.

En toch, de laatste weken wanneer ik over dat harde balletje wrijf met het besef dat dit toch écht de laatste weken zijn, komen er gemengde gevoelens naar boven. Durf ik er binnenkort aan toegeven, dat ik het wel zal missen? Hoe ik er ook over zaag en klaag, ik ben toch trots op mijn mooie buikje!

Wat ik ook had voor mijn zwangerschap, waren tientallen goede voornemens:

"Ik zal blijven sporten, misschien wat minder maar zeker niet stoppen"
- Volledig on hold, bye bye mooie triceps en biceps, binnenkort weer van 0 beginnen.

"Ik ga mij niet laten gaan, ik blijf gezond eten, is goed voor de baby"

- Het enige wat ik tijdens de eerste weken met smaak kon eten was Mc Donalds en pizza, om over de rest van de goestingskes tijdens deze 9 maanden te zwijgen, en toch merk ik dat ik buiten die buik niet echt verdikt ben. Misschien krijgen we gewoon een dikke baby.

"Ik ga kei stipt mijn prenatale vitaminen innemen"

- Hoe komt dat daar nog een hele strip visolie in zit en de rest op is? Om nog maar te zwijgen van de smaak die terug in je mond komt wanneer je het zuur hebt.

"Ik smeer mijn buik elke morgen en avond in met amandelolie want ik wil géén striemen"

- Pff, te vermoeiend.. en olie smeert ook zo pff.. maar - hout vasthouden - nog geen striem te zien.

"Ik trek elke week in dezelfde outfit met dezelfde houding een foto van mijn buik om het groeiproces te zien"

- Ja, daag!

"De baby slaapt in haar eigen kamer, nee, we gaan niet beginnen met het bedje op onze kamer te zetten want dat gaat achteraf toch alleen maar een last zijn voor dat kind om op een andere kamer te liggen"

- En 's avonds vallen we in slaap, starend en dromend naar dat lege bedje naast ons bed waar binnenkort een klein hummeltje in ligt.

"Ik ben creatief, ik ga hopen tijd hebben en dus kei veel zelf maken"

- Hahahahahahahaha!

"Ik ga zeker niet constant voor de televisie liggen"

- Nieuw seizoen Prison Break, wat is dieje 13 Reasons Why, ik wil eindelijk weten wie A. is. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ik met een opgetrokken wenkbrauw keek wanneer het over The Vampire Diaries ging, hahahaha, vampieren! En in juni beginnen ze met een nieuw seizoen Orange Is The New Black?! Jawel, allemaal! Maar gelukkig is het niet Thuis of Familie.

"En er komt zeker geen televisie op de slaapkamer, dat gaat er over"

- Maar schatje, mijn rug en pff..

"En het huishouden zal ook altijd piekfijn in orde zijn, geen bergen was of strijk, ik hou alles bij"

- Tot hij thuis kwam met 20 paar nieuwe sokken omdat zijn andere 'kwijt' waren.

"Kom, we schrijven ons in voor die prenatale sessies bij de vroedvrouw want dan zijn we kei goed voorbereid"

- Welk excuus kunnen we nog verzinnen om dat af te bellen?

Maar als er één goed voornemen is waar ik me aan heb kunnen houden is het laten van etenswaren die uit den boze zijn tijdens een zwangerschap en alcohol. Maar wat kijk ik er naar uit om binnenkort weer

- spiegel- of sopeitjes te kunnen eten (!!)

- een boot sushi gelijk mijn mond binnen te laten varen

- te kunnen genieten van een kaastafel zonder heel de tijd te moeten kijken of het gepasteuriseerd is

- een broodje carpaccio te kunnen bestellen

- in plaats van een virgin mojito weer van een gewone te genieten

- op restaurant niet te moeten vragen of ze mijn vlees tot een taaie schoenzool kunnen bakken

Nesteldrang en materniteitskoffer

Op dit moment ben ik 31 weken zwanger. Ik rol mezelf al kreunend uit bed, ga naar beneden, maak mijn ontbijt klaar en plof neer in de zetel om daar verder rustig wakker te worden met een aflevering PLL. Tegenwoordig mijn dagelijkse routine. Ik geniet de laatste weken meer dan anders van 'niks moet, niksen mag' aangezien ik me er heel bewust van ben dat dat binnenkort verleden tijd is. En toen gebeurde het...

Ik keek rond naar alles in huis en werd onrustig. Dus haalde ik het poetsmateriaal boven en een halve dag later rook het hele huis naar javel. Jep, 't is zo ver. Nesteldrang. Ik word onnozel van alle zichtbare rommel dat hier blijft rondslingeren en het liefst van al zou ik willen dat de geur van javel hier in huis weken bleef hangen. Verder probeer ik toch nog wat rommel te negeren en vrolijk verder te niksen. Hoewel er nog een paar dingen zijn die ik graag nog in orde wil hebben voor ze er is. Zoals de schommelstoel die al een tijd uit elkaar ligt, klaar om geschilderd te worden. Spullen die hier liggen om een muziekmobiel te maken, ik wil ook nog een babynestje maken,... we zullen wel zien wat er nog van in huis komt.

Gelukkig is er wel iets wat (al wel even) klaar staat. Mijn materniteitskoffer. Te vroeg? Lach maar! Liever te vroeg dan te laat. Ondertussen is de inhoud ervan ook al 10 keer veranderd. Voor ik begon in te pakken probeerde ik hier en daar te zoeken naar wat er allemaal in zo'n koffer moet zitten. Ik maakte een checklist die ik graag met jullie deel. Je kan er maar iets mee zijn! Erover? Dat kan. Maar ik steek het op mijn opvoeding. Wanneer wij vroeger met het gezin op reis vertrokken begonnen ze ook al goed op voorhand de koffers te pakken, met een checklist erbij. Heel handig, overzichtelijk en zo veel rust dat dat brengt! Misschien zitten er zaken in die ik totaal niet nodig ga hebben of ontbreken er dingen op mijn lijstje die noodzakelijk zijn. Dat zullen we dan allemaal ondervinden!

De kriebels en lichte zenuwen kwamen voor de eerste keer toen mijn tante ons afgelopen weekend succes wenste met de bevalling, omdat we haar waarschijnlijk niet meer zien tot dan. Ook wanneer we op controle gingen en een 3D-echo in onze handen kregen was heel intens. Na maanden een vaag mensje te zien trappelen en bewegen, werd het nu veel echter en kunnen we ons al een beetje haar gezichtje voorstellen.